Chlorociboriaceae

De meest bekende soort is chlorociboriaceae aeruginascens. Deze soort heeft apothecia (bekervormige ascokarpen) die meestal lateraal zijn bevestigd, vaak minder dan 0,2 inch in diameter, die lateraal instorten en naar binnen rollen wanneer droog. De buitenste weefsellaag van het apothecium, bekend als het ectale excipulum, heeft een delicate tomentose oppervlak bestaande uit haarachtige, rechte of soms gekrulde, gladde hyfen. De steel is meestal minder dan 0,1 inch lang, met een centrale of excentrische hechting aan de apothecia. Sporen zijn ongeveer spilvormig (fusiform), glad, en 5-8 bij 0,7-2,8 μm. Apothecia groeien op schorsvrij hout, vooral eik, waarvan ten minste een deel groenachtig is gekleurd door de mycelium. De overvloedige paraphysen, die verstrengeld kunnen zijn, zijn 55-95 bij 1,5-2 μm, draadvormig en septaat met een onverdikte, ongebogen top die vaak verder reikt dan het niveau van de asci-tips.