Galerina oregonensis

Gatunek Galerina

Kapelusz osiąga średnicę od 1,7 do 4 cm. Na początku jest wypukły, czasami szeroko stożkowaty, z brzegami zawiniętymi w górę przeciwko blaszkach. W miarę wzrostu i rozszerzania się kapelusz staje się szeroko wypukły, a następnie spłaszczony, czasami rozwija centralne wzniesienie, lub garb, który może wyraźnie wystawać z powierzchni kapelusza. Opierając się na zbiorowych opisach pięciu taksonów obecnie uważanych za G. marginata, tekstura powierzchni wykazuje znaczną różnorodność. Smith i Singer podają następujące opisy tekstury powierzchni: od „lepki” (G. autumnalis), przez „lśniący i lepki do śliskiego, gdy jest mokry” (G. oregonensis), przez „lśniący, śliski do lekko lepkiego (cząsteczki brudu przylegają do powierzchni) lub tylko wilgotny, z tłustym wyglądem chociaż nie wyraźnie lepki”, do „wilgotnego ale nie lepkiego” (G. marginata). Powierzchnia kapelusza pozostaje gładka i zmienia kolory w zależności od wilgotności (higrofaniczna), od bladego do ciemnego ochraceous tawny nad dyskiem i żółtawo-ochraceous na brzegu (przynajmniej gdy młody), ale blaknącego do matowego brązowego lub ciemniejszego gdy jest suchy. Gdy jest mokry, kapelusz jest nieco przezroczysty, tak że kontury blaszek mogą być widoczne jako pręgi. Miąższ jest blado brązowawo-ochraceous do niemal białego, cienki i elastyczny, z zapachem i smakiem od bardzo lekko do silnie mącznym (farinaceous). Blaszki są zazwyczaj wąskie i gęsto ułożone, z szeroko przyrośniętym do prawie zbieganym przyczepem do trzonu i wypukłymi brzegami. Są blade brązowe, gdy młode, stają się tawny w dojrzałości. Niektóre krótkie blaszki, zwane lamellulae, nie rozciągają się całkowicie od brzegu kapelusza do trzonu i są wstawione między dłuższe blaszki. Trzon ma długość od 3 do 6 cm, grubość 3 do 9 mm u szczytu, i pozostaje równy na szerokość przez całość lub jest lekko rozszerzony ku dołowi. Początkowo solidny, w miarę dojrzewania staje się pusty od dołu do góry. Błoniasty pierścień jest umiejscowiony na górnej połowie trzonu blisko kapelusza, ale może się z niego złuszczyć i być nieobecny u starszych egzemplarzy. Jego kolor jest początkowo białawy lub jasno brązowy, ale zazwyczaj wydaje się ciemniejszy rdzawy-brązowy w dojrzałych egzemplarzach, które zrzuciły na niego zarodniki. Powyżej poziomu pierścienia powierzchnia trzonu ma bardzo delikatny białawy proszek i jest jaśniejsza niż kapelusz; poniżej pierścienia jest brązowa aż do czerwono-brązowej do bister podstawy. Dolna część trzonu ma cienką powłokę bladawych włókien, które ostatecznie znikają i nie pozostawiają żadnych łusek. Wydruk zarodników jest rdzawy-brązowy.