Tylopilus alboater

Een uur na het snijden toont dit vruchtlichaam de zwarte vlekken die zich uiteindelijk ontwikkelen. De vorm van de dop is aanvankelijk convex en wordt later breed convex tot uiteindelijk afgevlakt in volwassenheid; de diameter van de dop ligt typisch tussen 3 en 15 cm (1,2 en 5,9 in). Het oppervlak van de dop is droog, met een fluweelachtige textuur, hoewel het in de loop van de tijd rimose kan worden (het ontwikkelen van een netwerk van scheuren en kleine spleten). De dopkleur is aanvankelijk zwart tot donker grijsachtig bruin; jonge exemplaren kunnen een witachtige bloei (die lijkt op een stof van fijn poeder) op het oppervlak hebben. Fruitlichamen, vooral jonge exemplaren, zijn meestal vrij van maden en andere insectenlarven. Naarmate de paddestoel rijpt, verdwijnt de bloei en vervaagt de kleur naar grijsachtig tot grijsachtig bruin. Het dopvlees is witachtig, maar nadat het is gesneden of gewond, zal het roze tot roodachtig grijs kleuren en uiteindelijk zwart worden. Sporen worden geproduceerd in basidia die zijn gerangschikt in een verticaal geplaatste laag van minuscule buizen aan de onderkant van de dop die een oppervlak van poriën creëren. Dit oppervlak is witachtig als het jong is voordat het saai roze of vleeskleurig wordt in de loop van de tijd. Wanneer gekneusd, kleurt het poriënoppervlak aanvankelijk roodachtig en wordt langzaam zwart. De vorm van de poriën is hoekig tot onregelmatig en ze zijn klein, met ongeveer twee poriën per millimeter. De buizen zijn 5-10 mm (0,2-0,4 inch) diep en zijn meestal verzonken rond het bevestigingsgebied aan de stengel. De stengel is 4-10 cm (1,6–3,9 in) lang en 2-4 cm (0,8–1,6 in) dik en is over de hele lengte gelijk in breedte, iets dikker naar de basis toe, of iets dikker in het midden. Het is dezelfde kleur als de dop of bleker. De oppervlaktestructuur van de stengel is meestal glad, hoewel sommige exemplaren in de buurt van de bovenkant een beetje netvormig kunnen zijn. De sporenprint kan variëren van roze tot een diepe vleeskleur. De sporen zijn ovaal tot ellipsoïdvormig, glad, hyaline (doorschijnend) en meten 7–11 bij 3,5–5 μm. De basidia zijn knotsvormig, viersporen en meten 15-24 bij 6-7,5 μm. Pleurocystidia (cystidia gevonden op de buisvlakken) zijn onregelmatig clubvormig, met afmetingen van 20-36 bij 7-10 μm, terwijl cheilocystidia (gevonden op de buisrand) clubvormig, zeldzaam zijn, afzonderlijk voorkomen en 18- en meten 32 bij 7–9 μm. Hoewel zeldzaam, zijn er ook caulocystidia (die op de stengel voorkomen) die in groepen zijn gerangschikt en die afzonderlijk 24-30 bij 6-9 micrometer meten. Klemverbindingen ontbreken in de hyfen van T. alboater. Tylopilus alboater is een eetbare paddestoel met een aangename geur en een milde smaak. Het wordt beschouwd als een van de beste eetbare Tylopilus - een geslacht dat meestal wordt geassocieerd met bitter smakende, onverteerbare soorten. Het frituren van plakjes paddestoel brengt een "delicate, aardachtige, nootachtige smaak" naar voren; langere frituurtijden maken de dop "aangenaam knapperig". De paddestoelen kunnen worden gebruikt bij het sterven van paddestoelen.