Psilocybe yungensis

Een soort van Psilocybe

De vruchtlichamen van P. yungensis hebben hoeden die conisch tot klokvormig zijn op volwassen leeftijd en bereiken een diameter tot 2,5 cm. Het hoedoppervlak is glad en kleverig en heeft bij vochtige exemplaren vage radiale strepen (gleuven) die bijna tot aan de rand doorlopen. De kleur van verse hoeden varieert van donker roodbruin tot roestbruin tot oranjebruin. Bovendien is de hoed hygrophane, wat betekent dat hij van kleur verandert afhankelijk van zijn hydratatietoestand; een droge hoed verbleekt en wordt dof geelbruin of de kleur van "vuil stro". De hoed heeft vaak een prominente umbo. De aanhechting van de lamellen varieert van breed aangehecht aan de steel (adnataat) tot smal aangehecht (adnext). De dichtheid van de smalle lamellen is dicht tot overvol, en de kleur van de lamellen is aanvankelijk dof grijs voordat rijpende sporen de kleur veranderen naar paarsbruin. De steel is 3 tot 5 cm lang en 1,5 tot 2,5 mm dik, en min of meer gelijk in breedte over de gehele lengte of iets breder aan de basis. De holle, broze steel is lichtbruin aan de bovenkant en roodbruin aan de onderkant. De steel is dicht bedekt met witachtige vezels die plat tegen het oppervlak zijn gedrukt; de vezels vallen af op volwassen leeftijd en laten een glad oppervlak achter. De paddestoel heeft een cortinate gedeeltelijke sluier (lijkend op het webachtige cortina geproduceerd door soorten van Cortinarius) maar deze blijft niet lang bestaan; af en toe blijven er schaars weefselresten hangen aan de hoedrand en het bovenste deel van de steel. Er blijft geen ring achter op de steel nadat de sluier verdwijnt. Alle delen van de paddestoel worden blauw als ze verwond worden; deze vlekken worden zwart als de paddestoel opdroogt. Hoedcuticula, hoedweefsel en lamelweefsel bij 100x vergroting De sporenprint is donker paarsbruin. Sporen variëren in vorm van ruwweg ruitvormig tot ruwweg elliptisch, en hebben typisch afmetingen van 5-6 bij 4-6 μm. Ze zijn dikwandig en hebben een groot kiemporie. De basidia (spoordragende cellen) zijn knotsvormig tot opgezwollen, hyaliene, meestal vier-sporig (hoewel zeldzame twee- of drie-sporige vormen aanwezig zijn) en meten 13-19 bij 4,4-6,6 μm. De pleurocystidia (cystidia op het lamelvlak) zijn ventriekelvormig (opgezwollen) bij de basis en vaak abrupt eindigend in een korte scherpe punt (mucronaat) aan de top, en meten 14-25 bij 4,4-10,5 μm. De cheilocystidia (cystidia aan de lamelrand) variëren in vorm en meten 14-40 bij 4,4-7,7 μm. Pleurocystidia zijn relatief schaars, terwijl cheilocystidia overvloedig aanwezig zijn. Gespenverbindingen zijn aanwezig in de hyfen. De toepassing van een druppel kaliumhydroxide-oplossing verandert zowel de hoed als de steel van bruin naar zwartachtig.