Blauwgrijs steenschildmos

Een soort van Echt schildmos

Het werd voor het eerst beschreven in 1753 door Carl Linnaeus onder de naam Lichen saxatilis. Erik Acharius heeft het in 1803 overgebracht naar Parmelia. De korstmos heeft een groenachtig-grijze tot blauwachtig-grijze thallus die bruin kan worden op blootgestelde locaties. Het groeit meestal op rotsen, hoewel het soms op schors of hout wordt gevonden. Parmelia saxatilis wordt gebruikt voor het maken van verven met diepe roodbruine en roestoranje kleuren. In Schotland bekend als "crotal", werd het gebruikt om traditionele kleding te verven, waaronder Harris tweed. Een enigszins vergelijkbare soort met een kosmopolitische verspreiding is Parmelia sulcata, die doorgaans op bomen groeit.

Geur:

Milde paddenstoelengeur maar niet opvallend