Morchella importuna

De vruchtlichamen van M. importuna zijn 6-20 cm (2,4–7,9 in) hoog. De dop is 3–15 cm (1,2–5,9 in) hoog en meet 2–9 cm (0,8–3,5 in) breed op het breedste punt. Het is conisch tot breed conisch of soms eivormig. Het oppervlak heeft kuilen en ribbels, met 12-20 primaire verticale ribbels en talloze horizontale dwarsribben die een ladder vormen. De dop is bevestigd aan steel met een sinus ongeveer 2-5 mm, zowel diep als breed. De ribbels zijn glad of fijn fluweelachtig en gekleurd bleek tot donkergrijs als ze jong zijn, en worden donker grijsachtig bruin tot bijna zwart van leeftijd. Ze zijn bot afgerond als ze jong zijn, maar worden later geslepen of geërodeerd. Putten zijn verticaal langwerpig in alle stadia van ontwikkeling. Ze hebben een gladde of fijn fluweelachtige textuur. De kuilen openen en verdiepen met ontwikkeling en gaan van grijs naar donkergrijs wanneer ze onrijp zijn tot grijsachtig bruin, grijsachtig olijf of bruingeel op de vervaldag. De steel is 3–10 cm (1,2–3,9 in) hoog en 2-6 cm (0,8–2,4 in) breed en is vaak iets dikker in de buurt van de basis. Het witachtige tot lichtbruine oppervlak is glad of fijn melig met witachtige korrels. Het ontwikkelt longitudinale ribbels en groeven (vooral nabij de basis) naarmate het vruchtlichaam rijpt. Het vlees is witachtig tot waterig bruin, met een dikte van 1-3 mm in de holle dop; in de steel is dit weefsel soms gerangschikt als kamers of lagen. Het steriele binnenoppervlak van de dop is witachtig en behaard (bedekt met kort zacht "haar"). De ascospores zijn elliptisch, glad en meten 18–24 bij 10–13 µm. De cilindrische, hyaline (doorschijnend), asci zijn acht-spored, meten 220-300 bij 12-25 µm. Parafyses zijn septaat en meten 150-250 bij 7-15 µm. Ze zijn cilindrisch met variabel gevormde uiteinden: afgerond tot ongeveer knotsvormig, puntig of lontvormig. Elementen op de steriele ribbels zijn septaat en meten 25 - 300 bij 10 - 30 µm. Eindcellen zijn cilindrisch met een afgeronde punt die variabel is gevormd vergelijkbaar met de parafyses. Zowel de parafyses als de terminale cellen zijn hyaline of bruinig in verdund (2%) kaliumhydroxide. Als lid van de Morchella elata-groep van zwarte morieljes wordt M. importuna gezocht als een eetbare paddenstoel. Rauwe morieljes zijn giftig en moeten altijd worden gekookt.