Imperator torosus

Een soort van Imperator

Vrij zwaar vergeleken met andere paddenstoelen van vergelijkbare grootte, bevat het gedrongen vruchtlichaam relatief grote hoeveelheden chitine. Het vasthouden van de robuuste boleet wordt beschreven als "een steen in je hand hebben." De hoed heeft een diameter van 6–20 cm (2,4–7,9 inch). Hemisferisch als hij jong is, strekt hij zich uit en wordt convex en uiteindelijk vlak, soms met een lichte inzinking in het midden. Aanvankelijk omkrullend naar beneden en naar binnen, draait de hoedrand geleidelijk naar buiten, wordt uiteindelijk vlak bij rijpheid, en steekt soms uit voorbij het poreuze onderoppervlak. Het oppervlak is aanvankelijk licht fluweelachtig, maar wordt gladder en haarloos met de leeftijd; in vochtig weer is de hoed licht kleverig. De kleur van de hoed verandert in de loop van de tijd: aanvankelijk felgeel of goudgeel, dan oker, en vervolgens donkerend naar bruin met de leeftijd. Als de hoedhuid echter gekneusd of zelfs aangeraakt wordt, veranderen de kleuren plotseling afhankelijk van de leeftijd van de paddenstoel: jonge, gele hoeden worden kersrood, terwijl okerbruine hoedweefsels een roodachtige paarse kleur krijgen. Deze kleurveranderingen gaan al snel over in blauwachtige of grijsachtige tinten, die, gecombineerd, de hoed een bont uiterlijk geven. De poriën aan de onderkant van de hoed zijn rond en klein, de zwavelgele kleur van het poreuze oppervlak wordt minder intens met de leeftijd. De gedrongen steel is 6–15 cm (2,4–5,9 inch) lang en 3–6 cm (1,2–2,4 inch) dik. Eierachtig als hij jong is, verlengt het enigszins naarmate de paddenstoel groeit, maar blijft ook op rijpheid nog bulterig; een rijpe steel is meestal iets korter dan de diameter van de hoed. Aanvankelijk is hij ongeveer dezelfde kleur als de hoed, maar bij het rijpen ontwikkelt hij een wijnrode kleur bij de basis en een vuilbruine tot blauwzwarte kleur elders. Het oppervlak heeft een netachtig patroon (reticulatie) dat een kleurontwikkeling doorloopt die vergelijkbaar is met die van de hoed: aanvankelijk geel, dan paarsachtig en uiteindelijk donkerbruin. Het vlees is dik en hard. Het is geel, behalve bij de basis van de steel waar het diep rood of donkerbruinachtig is bij oudere paddenstoelen. De poriën, steel en vlees worden groenachtig blauw bij kneuzing of snijden. De geur is onaangenaam, maar de smaak is mild. De sporenafdruk is olijfbruin. De gladde ovale sporen meten 12–15 bij 5–6 μm, en hebben soms een interne oliedruppel. Basidia (spore-dragende cellen) zijn knotsvormig, viersporig en meten 22–34 bij 8–9 μm. De fusiforme (spoelvormige) cystidia zijn kleurloos met oliedruppels, en hebben afmetingen van 40–50 bij 7–8 μm. Hoedcuticulair weefsel is in de vorm van een trichoderm, waarbij de buitenste hyfen ruwweg parallel, als haren, loodrecht op het hoedoppervlak tevoorschijn komen. Deze cilindrische, verweven hyfen bevatten septa.