Galerina sulciceps

De dop is aanvankelijk eivormig bij jonge exemplaren, maar verandert van vorm naarmate deze ouder wordt, wordt convex en later min of meer plat met een centrale verdieping. In het midden van de dop bevindt zich een ongeveer bolvormige umbo - een tepelachtig uitsteeksel. De dop is hygrofaan, wat betekent dat deze van kleur verandert afhankelijk van de staat van hydratatie: de kleur is tawnachtig in vochtige exemplaren en verandert in oker met donkerbruine randen wanneer gedroogd. De diameter van de dop is typisch 1,5 tot 4 cm (0,6 tot 1,6 in), met een oppervlak dat glad is en bijna gelatineus van consistentie. De rand van de dop is dun en golvend en wordt vaak opengespleten. De kieuwen zijn breed versierd (breed bevestigd aan de stengel iets boven de onderkant van de kieuw, met het grootste deel van de kieuw gefuseerd aan de stengel) tot enigszins aflopend (langs de lengte van de stengel). Tussen de kieuwen zijn kortere kieuwen, lamellulae genoemd, die beginnen bij de dop maar de steel niet bereiken. De kieuwen zijn breed (tot 4 mm) en dik aan de basis (1 mm), en wanneer volwassen kunnen aderen ontwikkelen die tussen de kieuwen op de onderkant van de dop lopen. De stengel is 0,4 tot 2,5 cm (0,2 tot 1,0 inch) lang, 0,15 tot 0,3 cm (0,06 tot 0,12 inch) dik en meestal centraal bevestigd aan de onderkant van de dop, hoewel deze soms enigszins uit het midden kan zijn. Stengels zijn massief, cilindrisch en kunnen pruinose zijn (bestrooid met een zeer fijne laag poeder). Berkeley's oorspronkelijke beschrijving merkte een gelijkenis op met een kleine Marasmius peronatus, een paddenstoel die tegenwoordig Gymnopus peronatus wordt genoemd.