Coprinus ebulbosus

Een soort van Inktzwam

De hoed van C. variegata is dun, aanvankelijk ovaalvormig, dan klokvormig en vervolgens plat met de rand omhoog gedraaid; hij bereikt diameters tot 12 in (30,5 cm). Als ze jong zijn, is het oppervlak van de hoed bedekt met een wollig wit of geelachtig sluiervormig dat uiteenvalt in kortstondige vlokken of schubben; dit proces onthult het radiaal gestreepte (geribbelde) grijze tot grijsbruine hoedoppervlak. De lamellen zijn breed, dun, dicht opeengepakt en vrij van de steel. Ze zijn aanvankelijk wit maar veranderen in donker purperbruin naarmate de sporen rijpen. De steel is 4 tot 12 inch (10,2 tot 30,5 cm) lang en tot 1 cm (0,4 inch) dik, hol en witachtig. Het is ongeveer dezelfde breedte over de hele lengte van de steel, en kan een pluizige, katoenachtige ring hebben in de buurt van de basis. Clusters van vruchtlichamen hebben een massa van rizomorfen aan de basis die een ozonium wordt genoemd. In de sporenafdruk zijn de sporen donkerbruin. Een lichtmicroscoop kan worden gebruikt om meer kenmerken van de sporen te onthullen, waaronder gladde oppervlakken, een donkerbruine kleur, een ellipsoïde vorm in vooraanzicht en een eivorm in zijaanzicht, en afmetingen van 7,5–9,5 bij 4–4,5 µm. De top van de spore lijkt afgeknot vanwege de aanwezigheid van een kiemopening. De basidia (sporendragende cellen) zijn hyalien (doorschijnend), met afmetingen van 14–16 bij 6,5–7,5 µm. De parafyse zijn 9–11 bij 8–10 µm, hyalien en storten gemakkelijk in. De pleurocystidia (cystidia aanwezig op het lameloppervlak) zijn overvloedig, ongeveer cilindrisch, hyalien en meten 100–150 bij 20–35 µm. Cheilocystidia (cystidia aan de rand van een lamel) zijn aanwezig in jonge exemplaren, en zijn ongeveer ellipsoïde, met afmetingen van 50–80 bij 15–25 µm. Klemverbindingen zijn overvloedig in de hyfen in alle weefsels door het vruchtlichaam. De eetbaarheid van Coprinopsis variegata is niet duidelijk vastgesteld, en meningen verschillen over de wenselijkheid ervan. Een veldgids uit 1987 voor Noord-Amerikaanse soorten waarschuwt tegen consumptie, noemt het "niet aanbevolen", een conclusie die wordt gedeeld in een veldgids uit 2006 voor Paddestoelen uit Pennsylvania en de mid-Atlantische staten, maar niet voordat het wordt beschreven als "de beste van de inktzwammen, met een rijkere smaak en betere textuur dan de bekende geschubde manen". De bitter smakende paddenstoel wordt niet als giftig beschouwd. De vruchtlichamen worden echter verdacht van het bevatten van de Antabuse-achtige chemische stof coprine, die een vergiftigingsreactie veroorzaakt bij consumptie met alcohol. Bovendien zijn gevallen van allergische reacties tegen extracten uit paddenstoelweefsels gemeld bij huidtesten.