Armillaria bulbosa

Een soort van Honingzwam

Volwassen plaatjes De vruchtlichamen van Armillaria gallica hebben hoeden die 2,5–9,5 cm breed zijn en, afhankelijk van hun leeftijd, van kegelvormig tot convex tot afgeplat kunnen variren. De hoeden zijn bruinachtig-geel tot bruin wanneer vochtig, vaak met een donkerder gekleurde kern; de kleur neigt te vervagen bij droging. Het oppervlak van de hoed is bedekt met slanke vezels (dezelfde kleur als de hoed) die recht omhoog staan, of schuin omhoog. Wanneer de vruchtlichamen jong zijn, hebben de onderzijde van de hoeden een wattenlaag van weefsel die zich van de rand van de hoed naar de steel uitstrekt—een deel van een sluier—die dient om de zich ontwikkelende plaatjes te beschermen. Naarmate de hoed groter wordt, wordt het membraan uiteindelijk van de hoed getrokken om de plaatjes bloot te leggen. De plaatjes hebben een aangedaan (haaks bevestigd) tot enigszins afgelopent (zich over de lengte van de steel uitstrekkend) bevestiging aan de steel. Ze zijn aanvankelijk wit, maar verouderen tot een crèmekleurig of bleek oranje bedekt met roestkleurige vlekken. De steel is 4–10 cm lang en 0,6–1,8 cm dik, en bijna knotsvormig met de basis tot 1,3–2,7 cm dik. Boven het niveau van de sluier is de steel bleek oranje tot bruin, terwijl onder de steel witachtig of bleek roze is, en grijsbruin wordt aan de basis. De ring bevindt zich ongeveer 0,4–0,9 cm onder het niveau van de hoed, en kan bedekt zijn met geelachtige tot bleekbruine wollige katoenachtige mycelia. De basis van de steel is bevestigd aan rhizomorfen, zwarte wortelachtige structuren van 1–3 mm in diameter. Hoewel de primaire functie van de ondergrondse mycelia is om voedingsstoffen op te nemen uit de bodem, hebben de rhizomorfen een meer verkennende functie, om nieuwe voedselbronnen te lokaliseren.