Amanita exitialis

Een soort van Amaniet

De hoed is 4-7 cm (1.6-2.8 in) in diameter, aanvankelijk eivormig, dan convex maar afvlakkend met de leeftijd, en soms lichtjes ingedrukt in het midden. Het hoedoppervlak is glad, wit, maar crèmekleurig in het midden. De rand (hoedrand) is niet gestreept, niet-appendiculair (zonder enige resten van een partiële sluier langs de hoedrand); het vlees is wit. De plaatjes zijn vrij van de steel, wit tot witachtig, dicht op elkaar gepakt en tot 5 mm hoog. De lamellulae zijn lang en taps, overvloedig en gerangschikt in 2-3 lagen. De steel is 7-9 cm (2.8-3.5 in) bij 0.5-1 cm (0.2-0.4 in), ruwweg cilindrisch of licht taps naar boven toe, met een iets uitgezette top. Het oppervlak is wit tot witachtig, glad, of soms met vezelige kleine schubben. De knol aan de basis van de steel is ruwweg bolvormig en 1-2 cm (0.4-0.8 in) breed. De volva is gelimbeerd (heeft een duidelijke rand), dun, vliesachtig, met een vrije rand tot 7 mm hoog, en beide oppervlakken zijn wit. De ring bevindt zich in de buurt van de bovenkant van de steel, dun, vliesachtig, wit, persistent of kan tijdens de groei van de hoed van de steel worden gescheurd. Alle weefsels van het vruchtlichaam zullen geel worden als er een druppel verdund kaliumhydroxide wordt aangebracht. De sporen zijn bolvormig of bijna bolvormig, zelden breed ellipsoïde, en meten 9,5-12 bij 9-11,5 µm. Ze zijn hyalien (doorschijnend) en kleurloos, amyloïd (absorberend jodium bij kleuring met Melzer's reagens), dunwandig, glad en hebben een kleine apiculus. De sporendragende cellen, de basidia, zijn 27-55 bij 10-15 µm, knotsvormig en tweesporig (zelden een spoor). Ze hebben sterigmata (slanke uitsteeksels die de sporen bevestigen) die 5-7 µm lang zijn.